استفاده از مقدار پیش‌فرض در SQL

فرض کنید شما در حال طراحی یک جدول در SQL هستید و می‌خواهید برخی از ستون‌ها دارای مقدار پیش‌فرض خاصی باشند اگر کاربر مقداری در آن‌ها وارد نکرد. این ویژگی می‌تواند بسیار مفید باشد چرا که به نوعی الزامات خاصی را برای ورودی‌ها اعمال می‌کند و از ورود داده‌های غیرمجاز در جداول جلوگیری می‌کند.

در SQL، استفاده از مقدار پیش‌فرض یا همان Default Value می‌تواند به شما کمک کند تا توصیه‌های لازم را به کاربران ارائه دهید یا مقادیر تعیین شده‌ای را در سیستمتان تأمین کنید که نیازمند داده‌های حیاتی یا پایه هستند. این کار باعث صرفه‌جویی در زمان شده و برنامه نویسی شما را بهینه تر می‌کند.

برای تعریف یک مقدار پیش‌فرض، شما به سادگی باید در زمان ایجاد جدول، مقدار دلخواه را برای ستون مورد نظر به عنوان Default Value مشخص کنید. این کار می‌تواند با دستور زیر انجام شود:

CREATE TABLE users (
    id INT PRIMARY KEY,
    username VARCHAR(50) NOT NULL,
    created_at DATETIME DEFAULT CURRENT_TIMESTAMP 
);

بیایید این کد را خط به خط بررسی کنیم:

CREATE TABLE users
در این بخش، ما جدولی به نام users ایجاد می‌کنیم که قادر است داده‌های مربوط به کاربران را ذخیره کند.

id INT PRIMARY KEY
در این خط یک ستون با نام id تعریف شده که نوع داده‌ای INT را دارد و به عنوان کلید اصلی یا Primary Key در نظر گرفته شده است. این به این معناست که هر مقدار در این ستون باید منحصر به فرد و غیرتکراری باشد.

username VARCHAR(50) NOT NULL
ستون username نیز تعریف شده که نوع داده‌ای VARCHAR با حداکثر طول ۵۰ کاراکتر دارد و این ستون نمی‌تواند خالی باشد (NOT NULL).

created_at DATETIME DEFAULT CURRENT_TIMESTAMP
در این جا ما یک ستون جدید به نام created_at داریم که نوع داده‌ای DATETIME دارد و در صورتی که هیچ مقداری از طرف کاربر در این ستون وارد نشود، مقدار CURRENT_TIMESTAMP به صورت خودکار درج می‌گردد.