TE در پروتکل HTTP به عنوان یک سرآیند درخواست شناخته می‌شود که در شرایط خاصی توسط سرور و کلاینت استفاده می‌شود. این سرآیند به‌طور مستقیم به قابلیت‌های لازم برای تغییر شکل دادن یا انتقال داده‌های HTTP مربوط می‌شود. در واقع، TE بیانگر یک لیست از انکدینگ‌های انتقال داده است که کلاینت مایل به دریافت آن‌ها می‌باشد.
در گذشته، TE بیشتر در مواقعی کاربرد داشت که داده‌ها به وسیله‌ی انکدینگ‌های خاصی افزایش حجم پیدا می‌کردند و در این هنگام لازم بود داده‌ها به صورت فشرده ارسال شوند تا حجم پهنای باند مصرفی کاهش یابد. اما امروزه به‌واسطه‌ی تکنولوژی‌های جدید، استفاده از TE به مرور زمان کمتر شده است. برای مثال، مرورگرهای مدرن اغلب به صورت پیش‌فرض از فشرده‌سازی انتقال داده‌ها استفاده می‌کنند، بنابراین نیازی به سرآیند خاصی مانند TE نمی‌باشد.
سرآیند TE همچنین می‌تواند در محیط‌های خاصی از جمله سرویس‌های وب پیچیده و یا سیستم‌های IoT مورد استفاده قرار گیرد. در این موارد، کاربر یا دستگاه ممکن است نیاز به خاصیت تغییر شکل داده‌ها یا فرمت‌های خاصی داشته باشد تا به اهداف خاصی مانند کاهش تاخیر یا بهبود عملکرد دست یابد.
یکی از موارد کاربرد استفاده از TE، زمانی است که سرور نیاز دارد برای ارسال داده‌های مختلف از تکنیک‌های انکدینگ خاصی مانند "chunked" استفاده کند. این تکنیک برای ارسال داده‌ها به صورت پویاتر و با حجم کوچکتر بسیار کارامد است.
TE با استانداردهای RFC 9110 تعریف شده و همچنان در تلاش است تا به نیازهای متفاوت پروتکل HTTP پاسخ دهد. البته امروزه توسعه‌دهندگان معمولاً از دیگر روش‌های بهینه‌سازی برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کنند.
مثال کد
GET /resource HTTP/1.1
Host: example.com
TE: chunked
توضیح خط به خط کد
GET /resource HTTP/1.1: درخواست برای دریافت یک منبع خاص با استفاده از متد GET در پروتکل HTTP 1.1 است.Host: example.com: این خط بیانگر نام سرور مقصد است که باید به آن متصل شود.TE: chunked: سرآیند TE که به سرور اعلام می‌کند کلاینت مایل به دریافت داده‌ها با انکدینگ "chunked" است.