Syntax در پایتون: اصول اولیه

پایتون یکی از زبان‌های برنامه‌نویسی محبوب و پرکاربرد است که به دلیل سینتکس ساده و قابل فهم خود، انتخاب اول بسیاری از برنامه‌نویسان، به ویژه تازه‌واردها است. سینتکس پایتون به گونه‌ای طراحی شده است که هم خواندن و هم نوشتن کد آسان باشد. در ادامه، به بررسی چندین مفهوم اساسی در سینتکس پایتون می‌پردازیم تا درک بهتری از این زبان به دست آورید.

اولین نکته در مورد پایتون این است که از تورفتگی (یا ایندنتیشن) برای تعریف بلوک‌های کد استفاده می‌کند. برخلاف برخی زبان‌های دیگر که از آکولاد استفاده می‌کنند، تورفتگی در پایتون به شما کمک می‌کند تا کد خود را سازماندهی کنید و از لحاظ بصری پرانتزی و مرتب به نظر برسد.

همچنین، پایتون یک زبان پویاست. این بدان معناست که شما نیازی به اعلام نوع متغیر ندارید و این کار به صورت خودکار توسط پایتون انجام می‌شود. کافیست مقدار را به متغیر اختصاص دهید و پایتون نوع آن را تشخیص می‌دهد.

کمی بیش از ۴۰ کلمه‌کلیدی در پایتون وجود دارد که بر اساس نسخه‌های مختلف، این تعداد می‌تواند تغییراتی داشته باشد. این کلمات‌کلیدی مقادیر رزرو شده‌ای هستند و نمی‌توانند به عنوان نام متغیر استفاده شوند. برخی از این کلمات‌کلیدی شامل 'if', 'while', 'for', 'else', و 'import' می‌باشند.

یکی دیگر از موارد مهم، استفاده از هشتگ (#) برای نوشتن توضیحات یا کامنت‌ها در کد است. هر چیزی که بعد از هشتگ بیاید، توسط پایتون نادیده گرفته می‌شود و تنها به عنوان توضیحات برای انسان‌ها کاربرد دارد.

سرانجام، بخاطر داشته باشید که پایتون برای دستورات خود، نیازی به نشانه‌گذاری خاصی مثل نقطه ویرگول ندارد مگر در موارد خاص؛ این موضوع خود باعث سادگی و قابل فهم‌تر شدن کد می‌شود.

نمونه کد پایتون

# تعریف یک متغیر و چاپ مقدار آن
name = "Ali"
print("Hello, " + name)

# استفاده از شرط if
age = 20
if age > 18:
    print("You are an adult.")

# حلقه تکرار for
for i in range(3):
    print(i)

توضیح کد