آشنایی با ماژول fastcgi_store_access در Nginx
ماژول ngx_http_fastcgi_module
یکی از اجزای کلیدی در Nginx است که برای تعامل با FastCGI servers طراحی شده است. این ماژول به ما این امکان را میدهد که درخواستها را به برنامههای تحت FastCGI ارسال کنیم.
یکی از ویژگیهای مفید این ماژول، fastcgi_store_access
است که به شما کمک میکند دسترسی به فایلهای کش شده را مدیریت کنید. به زبان سادهتر، وقتی شما یک فایل یا داده را کش میکنید، این خاصیت تعیین میکند که کدام کاربران یا گروهها میتوانند به این دادهها دسترسی داشته باشند.
این ویژگی به خصوص زمانی کاربرد دارد که شما میخواهید دادههای حساس یا ویژهای را کش کنید اما دسترسی به آنها را محدود کنید. به عنوان مثال، فرض کنید یک صفحه وب دارید که حاوی اطلاعات خصوصی کاربران است، با استفاده از این گزینه، میتوانید فقط برای کاربران خاصی اجازه دسترسی بدهید.
استفاده از fastcgi_store_access
برای حفظ امنیت و مدیریت دسترسی در سرورهای وب اهمیت زیادی دارد، و به شما این اطمینان را میدهد که تنها افراد مجاز به محتوای حساس دسترسی پیدا کنند. در اینجا ما به شما نحوه استفاده از این ویژگی را نشان خواهیم داد.
نحوه استفاده از fastcgi_store_access
برای اینکه از این ویژگی استفاده کنید، میتوانید کد زیر را در فایل تنظیمات Nginx خود اضافه کنید:
location /path {
fastcgi_pass 127.0.0.1:9000;
fastcgi_index index.php;
include fastcgi_params;
fastcgi_store on;
fastcgi_store_access user:rw group:rw all:r;
}
در اینجا، fastcgi_store on;
برای فعال کردن کش استفاده شده است و fastcgi_store_access
دسترسیها را تعیین میکند.
توضیح کد
کد بالا چند بخش اصلی دارد که هر کدام وظایفی را ایفا میکنند:
location /path
: این بخش مشخص میکند که تنظیمات برای کدام آدرس URL در نظر گرفته شده است.fastcgi_pass 127.0.0.1:9000;
: این خط Nginx را راهنمایی میکند که درخواستها را کجا ارسال کند. در این مثال، به یک سرور FastCGI محلی متصل میشود.fastcgi_index index.php;
: در اینجا به Nginx میگوییم که فایل پیشفرض برای پردازش درخواستها کدام است.include fastcgi_params;
: این خط فرضیات پیشفرض برای FastCGI را شامل میشود، که به پردازش درست درخواستها کمک میکند.fastcgi_store on;
: این ویژگی کش را فعال میکند تا پاسخها ذخیره شوند.fastcgi_store_access user:rw group:rw all:r;
: این دستور، دسترسی به فایلهای کش شده را تنظیم میکند. در این مورد، کاربران و گروهها میتوانند فایلها را بخوانند و بنویسند، در حالی که دیگران تنها میتوانند آنها را بخوانند.