وقتی با Nginx و ماژول ngx_http_fastcgi_module کار می‌کنیم، یکی از گزینه‌های مهمی که باید در نظر داشته باشیم، fastcgi_request_buffering است. این گزینه به ما این امکان را می‌دهد که کنترل بیشتری بر روی نحوه پردازش درخواست‌ها داشته باشیم. آیا می‌دانید که این گزینه در چه حالتی مفید است و چگونه می‌تواند بر روی کارایی وب‌سایت شما تأثیر بگذارد؟ بیایید نگاهی به آن بیندازیم.
به‌طور کلی، fastcgi_request_buffering به Nginx می‌گوید که آیا درخواست‌های FastCGI را در بافر ذخیره کند یا خیر. به‌طور پیش‌فرض، این گزینه فعال است و به Nginx این اجازه را می‌دهد که داده‌ها را قبل از ارسال به سرور FastCGI جمع‌آوری کند. این امر به افزایش کارایی و کاهش استفاده از منابع کمک می‌کند.
اما در برخی مواقع ممکن است بخواهید این ویژگی را غیرفعال کنید. برای مثال، اگر شما در حال پردازش داده‌های بزرگ با زمان تأخیر باشید، غیرفعال کردن این گزینه ممکن است عملکرد بهتری برای اپلیکیشن شما به ارمغان بیاورد. به این ترتیب، داده‌ها بلافاصله به سرور FastCGI ارسال می‌شوند و احتمالاً تأخیر کمتری را تجربه خواهید کرد.
همچنین، توجه داشته باشید که استفاده از این ویژگی در مقیاس بزرگ ممکن است منجر به مصرف بیشتر منابع شود، زیرا Nginx باید تمام درخواست‌ها را در حافظه بافر کند. بنابراین، تنظیم صحیح این گزینه می‌تواند به بهبود کارایی کلی سرور شما کمک کند.
# فعال کردن بافر درخواست FastCGI
fastcgi_request_buffering on;
# غیرفعال کردن بافر درخواست FastCGI
fastcgi_request_buffering off;
در اینجا، دو دستور مهم را مشاهده می‌کنید که به کمک آن‌ها می‌توانید گزینه fastcgi_request_buffering را تنظیم کنید. با استفاده از دو دستور زیر، می‌توانید این گزینه را فعال یا غیرفعال نمایید:
شرح کدها
کد:
fastcgi_request_buffering on;توضیح: این خط باعث می‌شود که درخواست‌های FastCGI در بافر ذخیره شوند و Nginx قبل از ارسال به سرور FastCGI آن‌ها را جمع‌آوری کند.
کد:
fastcgi_request_buffering off;توضیح: این خط بافر کردن درخواست‌های FastCGI را غیرفعال می‌کند و داده‌ها را به محض دریافت به سرور ارسال می‌کند.