پروتکل HTTP یکی از سنگ بناهای مهم در دنیای وب است که ارتباطات بین کلاینت‌ها و سرورها را تعریف می‌کند. برای اینکه بتوانیم از این پروتکل به درستی استفاده کنیم، نیاز به درک خوبی از ساختار و مفهوم فیلدهای HTTP داریم. این فیلدها اطلاعات حیاتی را درباره درخواست‌ها و پاسخ‌های HTTP فراهم می‌کنند و نوعی زبان مشترک بین کلاینت‌ها و سرورها هستند.
با فهمیدن ساختار فیلدهای HTTP، می‌توانیم به بهبود ارتباطات و کارایی وب‌سایت‌ها کمک زیادی کنیم. فیلدهای HTTP به دو نوع کلی تقسیم می‌شوند: فیلدهای درخواست و فیلدهای پاسخ. هر یک از این فیلدها نقش خاصی را در تعیین رفتار و نوع درخواست یا پاسخ HTTP ایفا می‌کند.
فیلدهای درخواست، اطلاعاتی را همچون User-Agent و Accept-Language ارائه می‌دهند که به سرور کمک می‌کند تا بفهمد چگونه باید به درخواست کلاینت پاسخ دهد. از طرفی، فیلدهای پاسخ اطلاعاتی مانند Content-Type و Content-Length را شامل می‌شوند که به کلاینت می‌گوید محتوای دریافت شده از چه نوعی است و چقدر طول می‌کشد تا انتقال آن به اتمام برسد.
هر فیلد توسط یک نام و مقدار (Header Name: Header Value) تعریف می‌شود و این امکان را می‌دهد که به صورت پویا رفتار کلاینت و سرور تغییر کند. این فیلدها می‌توانند به ما کمک کنند تا تنظیمات امنیتی را پیاده‌سازی کنیم، عملکرد درخواست‌ها را بهینه کنیم و حتی کلیات یک ارتباط HTTP را مدیریت کنیم.
مثال به زبان HTTP
GET / HTTP/1.1
Host: www.example.com
User-Agent: Mozilla/5.0
Accept-Language: en-US
توضیحات خط به خط:
GET / HTTP/1.1این خط نشان‌دهنده یک درخواست HTTP با استفاده از متد GET به روت دامنه است که از نسخه HTTP 1.1 استفاده می‌کند.
Host: www.example.com
این خط نام دامنه‌ای را نشان می‌دهد که درخواست به آن ارسال شده است.
User-Agent: Mozilla/5.0
این خط اطلاعاتی درباره نوع نرم افزار مرورگر کلاینت را به سرور ارائه می‌دهد.
Accept-Language: en-US
این خط نشان می‌دهد که زبان مورد ترجیح کلاینت برای دریافت محتوا چیست.