هدر TE در HTTP یکی از هدرهای خاصی است که کمتر به آن توجه می‌شود، اما نقش مهمی در بهبود ارتباطات HTTP دارد. TE مخفف Transfer-Encoding است و این هدر به کلاینت اجازه می‌دهد نوع مشخصی از انکودینگ را برای انتقال داده‌ها پیشنهاد دهد.
در دنیای وب، با استفاده از تکنولوژی‌ها و پروتکل‌های مختلف، انتقال داده بین سرور و کلاینت انجام می‌شود. این انتقال‌ها ممکن است شامل فشرده‌سازی، انکودینگ و دیگر تکنیک‌های بهینه‌سازی باشند. هدر TE یکی از ابزارهایی است که به سرور و کلاینت کمک می‌کند برای تبادل داده بهتر و سریعتر برنامه‌ریزی کنند.
هدر TE به ما اجازه می‌دهد تا به سرور اعلام کنیم چه نوع انکودینگی برای داده‌های ارسال شده مناسب است. این نوع از انکودینگ می‌تواند حجم داده‌های ارسالی را کاهش داده و به این ترتیب سرعت انتقال داده‌ها را افزایش دهد. معمولاً زمانی که سرور توانی برای انکودینگ ندارد یا کلاینت نیازی به انکودینگ نمی‌بیند، از این هدر استفاده نمی‌شود.
کد زیر نمونه ای از نحوه استفاده از هدر TE در یک درخواست HTTP را نشان می‌دهد:
GET / HTTP/1.1
Host: example.com
TE: gzip, deflate; q=0.5
در مثال بالا، کلاینت به سرور اعلام کرده که توان استفاده از روش‌های انکودینگ gzip و deflate را دارد. عدد q=0.5 نشان‌دهنده ترجیح کمتر برای deflate نسبت به gzip است.
حال بیایید خط به خط این کد را بررسی کنیم:
GET / HTTP/1.1
این درخواست GET برای دریافت محتویات صفحه اصلی وبسایت است.
Host: example.com
این خط نام میزبان (سرور) مورد درخواست را مشخص می‌کند، که در اینجا example.com است.
TE: gzip, deflate; q=0.5
با استفاده از این هدر، کلاینت اعلام می‌کند که قادر به پذیرش داده‌های فشرده‌سازی شده با gzip و deflate است. q=0.5 اولویت استفاده کمتر از deflate نسبت به gzip را مشخص می‌کند.