در دنیای شبکه و تبادل اطلاعات، HTTP یکی از مهم‌ترین پروتکل‌هاست که تقریباً همهٔ تعاملات در وب بر پایهٔ آن استوار است. یکی از ویژگی‌های کلیدی HTTP، هدرها (Headers) هستند که اطلاعات متنی مهمی را در ارتباطات فراهم می‌کنند.
یکی از مهم‌ترین هدرها در HTTP، هدر Accept است. این هدر به سرور اعلام می‌کند کلاینت چه نوع محتوایی را می‌تواند یا انتظار دارد دریافت کند. تصور کنید شما با یک مرورگر وب در حال مرور اینترنت هستید، این مرورگر ممکن است بتواند تصاویر، فایل‌های متنی و ویدئوها را پردازش کند.
از این رو، مرورگر در درخواست HTTP خود، یک هدر Accept اضافه می‌کند تا نوع محتوایی که می‌تواند دریافت و پردازش کند مانند 'text/html' یا 'application/json' را به سرور بگوید. در واقع این هدر درکی بهتر به سرور می‌دهد تا بتواند محتوای مناسبی را در پاسخ ارسال کند.
پیاده‌سازی دقیق هدر Accept کمک می‌کند که تعاملات شبکه‌ای موثرتر و بهتر شوند. با استفاده از این هدر، سرورها می‌توانند به درخواست‌های خاص از کلاینت‌ها پاسخ‌هایی با فرمت مشخص ارائه دهند.
بیایید نگاهی به یک مثال از کد HTTP بیندازیم که این هدر را شامل می‌شود:
GET /page.html HTTP/1.1
Host: www.example.com
Accept: text/html, application/xhtml+xml, application/xml;q=0.9, */*;q=0.8
توضیح کد
GET /page.html HTTP/1.1 : درخواست برای دریافت صفحه ای با نام page.html با پروتکل HTTP ورژن 1.1 است.Host: www.example.com : تعیین می‌کند به کدام سرور درخواست ارسال شده است.Accept: text/html, application/xhtml+xml, application/xml;q=0.9, */*;q=0.8 : این هدر نشان می‌دهد که کلاینت می‌تواند چه نوع مستنداتی را بپذیرد، به ترتیب اولویت. مقدار q نشان‌دهنده اولویت‌هاست.